Eg minnest Eidfjord i ei gòmòl tid (Tekst: Lars Hoel)
I januar 2013 gjekk premieren på Austavind-revyen for utseldt hus i Eidfjord. Då song Aud Jorunn Skjerven denne songen – om ei gamal kvinne som tenkjar attende på eit enkelt og strevsamt liv på ein liten gard.
1)
Eg er trøytt og gamal – her eg sit,
ser attende – aoravis med slit.
Eg vatt buande og sleit,
her pao garden so ei geit.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
2)
Eg vatt fødd i “nitjantjueto”,
aotta syskjen; ikkje mykje ro.
Da va stritt fy mor og far,
dyrka jordè pao vaor gard.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
3)
Va’ ’kje store stora jento dao eg gjekk,
opp te stølen, yve myr og bekk.
Mjølka kydna, gjette sau,
tidleg opp, ja, da var sjau!
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
4)
Gjette dyrè sumarsdagjen lang,
va i fjedlè, hadde alt me trong.
Da va gode dagar, da,
slike minne ve eg ha.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
5)
Heimen va’ ‘kje stor, men han va vaor,
so kom krig med mindre gode kår.
Fiska godt i elv og vatn,
pitla molter i eit spann.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
6)
Og naor graset skulle bergast inn,
mykje sut fy vêret; regn og vind.
Slik ha aorè mine gaott,
gode minne ha eg faott.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
7)
Eg vatt gift om vaoren femtitre,
so kom bodnè – nærmast tridlande.
Å! – fy lukkeleg ei ti,
ein fa-mi-li-e pao ni.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.
8)
Ein gong er ein ung og framti’ ser.
tiè fór, eg sit aotlaina her.
Tenkjè pao dan gamla ti’,
da so dao va’ tiè mi.
Minnest Eidfjord i ei gòmòl tid.